کد مطلب:315871 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179
معنا و تعریف کرامت
كلمه «كرامات» جمع «كرامة» است، این واژه به كریم برمی گردد و از آن گرفته شده است در مجمع البحرین می فرماید: و الكرام بالضم و التشدید، اكرم من الكریم و التكریم و الاكرام بمعنی و الاسم منه الكرامة.
كرام به ضم كاف و تشدید راء، از كریم گرفته شده است و مراد از آن كسی است كه صفت كرم و بخشش در او فراوان بروز و ظهور داشته باشد.
«تكریم» و «اكرام» به یك معناست این دو مصدرند و اسم مصدر آن «كرامة» است.
از جمع بندی سخنان چنین استفاده می گردد كه «كرامت» عبارت است از كاری كه شخص دیگری را به وسیله ی آن مورد گرامی داشت و احترام قرار می دهد. كسی كه به شما هدیه ای می دهد مكرم است و شما مورد تكریم و گرامی داشت واقع شده اید و آن چیزی كه به شما داده «كرامة» است.
كرامت یا كرامات در مورد بحث ما این است كه خدای تعالی روی مصالحی كه مشیت او سبحانه بر آن قرار گرفته است به یك نفر از اولیا و صلحا خواه معصوم باشد
[ صفحه 193]
یا غیر معصوم چیزی را عطا می نماید كه به نوع دیگران عطا نفرموده است.
در اثر توسل به او بیماری را كه علاج وی با وسایل عادی ممكن نیست شفا می دهد. در اینجا اكرام كننده و مكرم خداست و مورد گرامی داشت شخصی است كه به او توسل می جویند و كرامت همان شفایی است كه به دست آمده.
بنابراین انجام دهنده كار و مكرم در اصل خداست و فردی كه به او توسل جسته اند واسطه است نه اینكه كار از ید قدرت خدا بیرون باشد تا شرك لازم آید.البته گاهی مقام واسطه آن قدر بالا و والاست كه خداوند كار را به او واگذار می نماید در عین حالی كه قدرت خدا در واقع محفوظ است و هیچ نقصی در آن نیست.
از آن چه بیان كردیم معنای كرامات روشن گردید برای روشن شدن بیشتر مدعا مثالی می آورم:
شخصی مریض است به مرضی كه دكترها از علاج آن عاجزند به حضرت اباالفضل علیه السلام متوسل می گردد، از این جهت كه حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام نزد خدا دارای مقامی ارجمند است، خدا او را مورد گرامی داشت قرار می دهد و آن بیمار را شفا می بخشد. در این مثال مكرم خداست و شخص مورد اكرام و مكرَم قمر بنی هاشم علیه السلام است و كرامت همان شفا دادن است.
كرامت و معجزه از بعد وقوع خارجی یكی هستند ولی فرق هایی دارند كه متعرض آن نمی شوم.
كرام به ضم كاف و تشدید راء، از كریم گرفته شده است و مراد از آن كسی است كه صفت كرم و بخشش در او فراوان بروز و ظهور داشته باشد.
«تكریم» و «اكرام» به یك معناست این دو مصدرند و اسم مصدر آن «كرامة» است.
از جمع بندی سخنان چنین استفاده می گردد كه «كرامت» عبارت است از كاری كه شخص دیگری را به وسیله ی آن مورد گرامی داشت و احترام قرار می دهد. كسی كه به شما هدیه ای می دهد مكرم است و شما مورد تكریم و گرامی داشت واقع شده اید و آن چیزی كه به شما داده «كرامة» است.
كرامت یا كرامات در مورد بحث ما این است كه خدای تعالی روی مصالحی كه مشیت او سبحانه بر آن قرار گرفته است به یك نفر از اولیا و صلحا خواه معصوم باشد
[ صفحه 193]
یا غیر معصوم چیزی را عطا می نماید كه به نوع دیگران عطا نفرموده است.
در اثر توسل به او بیماری را كه علاج وی با وسایل عادی ممكن نیست شفا می دهد. در اینجا اكرام كننده و مكرم خداست و مورد گرامی داشت شخصی است كه به او توسل می جویند و كرامت همان شفایی است كه به دست آمده.
بنابراین انجام دهنده كار و مكرم در اصل خداست و فردی كه به او توسل جسته اند واسطه است نه اینكه كار از ید قدرت خدا بیرون باشد تا شرك لازم آید.البته گاهی مقام واسطه آن قدر بالا و والاست كه خداوند كار را به او واگذار می نماید در عین حالی كه قدرت خدا در واقع محفوظ است و هیچ نقصی در آن نیست.
از آن چه بیان كردیم معنای كرامات روشن گردید برای روشن شدن بیشتر مدعا مثالی می آورم:
شخصی مریض است به مرضی كه دكترها از علاج آن عاجزند به حضرت اباالفضل علیه السلام متوسل می گردد، از این جهت كه حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام نزد خدا دارای مقامی ارجمند است، خدا او را مورد گرامی داشت قرار می دهد و آن بیمار را شفا می بخشد. در این مثال مكرم خداست و شخص مورد اكرام و مكرَم قمر بنی هاشم علیه السلام است و كرامت همان شفا دادن است.
كرامت و معجزه از بعد وقوع خارجی یكی هستند ولی فرق هایی دارند كه متعرض آن نمی شوم.